Η κοινότητα είναι η πρώτη μορφή συλλογικής δράσης και συνύπαρξης. Είναι ο βασικός σχηματισμός από όπου προήλθαν τα πρώτα χωριά και μετά οι πόλεις. Ο Toennies στο κλασικό του έργο Κοινωνιολογίας “Κοινότητα και Κοινωνία” (1887) έχει έναν πολύ ενδιαφέρον ορισμό για την κοινότητα: “ως την έκφραση της επιθυμίας κάθε ανθρώπου να λειτουργεί καθολικά μέσα σε ένα χώρο που προσφέρει δυνατότητες αυτο-πραγμάτωσης“.
Μέσα στην κοινότητα δημιουργούνται σχέσεις στοργής όπως σε μια οικογένεια, αλλά και σχέσεις απαραίτητες για την ομαλή κοινωνικοποίηση, όπως αυτές της γειτονιάς. Έχουμε βέβαια & κοινότητες με συγκεκριμένο σκοπό την καλλιέργεια ενός τρόπου ζωής με σεβασμό και ισορροπία με τη φύση όπως π.χ. οι οικοκοινότητες.
Σήμερα η έννοια της κοινότητας περνάει κρίση. Η απομόνωση που προέρχεται από τον σύγχρονο τρόπο ζωής έχει οδηγήσει σε φθορά την έννοια & ύπαρξη της γειτονιάς ή άλλων συλλογικών σχηματισμών.
Παράλληλα όμως υπάρχει ξεκάθαρη τάση στον Ελλαδικό χώρο και γενικότερα στον κόσμο για κοινοτισμό. Η πρόκληση για τη δημιουργία & ομαλή λειτουργία κοινοτήτων είναι έντονη καθώς προωθούνται συμπεριφορές εγωτισμού και ναρκισισμού.